
zaterdag, februari 12, 2005
Kavousi

foto Paul Vreeker
Zou de jury van WPP hebben geweten dat de afgebeelde man zo publiciteitsbelust was dat hij dagelijks open huis hield voor fotografen, in de hoop op zo zielig mogelijke plaatjes?
Een fijn stukje Ephimenco:
Uitgeprocedeerde asielzoeker Mehdy Kavousi komt uit Iran. Hij is het product van een uiterst gewelddadige omgeving. En naar eigen zeggen ook slachtoffer ervan. Dat zijn, met zijn breed uitgestalde wanhoop, de enige elementen die zijn weerzinwekkende daad kunnen verzachten.
Kavousi schond de integriteit van zijn lichaam door zichzelf bewust te verminken. Heel Nederland moest afgelopen week kokhalzen bij het zien van zijn dichtgenaaide oogleden en lippen. Bij mij kwam een gevoel van afkeer en woede op. Kavousi was geen foto, geen tv-item en geen talkshow waard. Hij kwam niet tot zijn daad in een opwelling, maar voerde een doelbewuste en gecalculeerde actie uit. Hij moet tijdens het minutieus doorboren van zijn vlees met naald en dikke zwarte draad alle tijd hebben gehad om over de impact van zijn zelfmutilatie na te denken. De overtrokken aandacht die hij op het Binnenhof zou krijgen en die de andere verhalen van medeprotestanten zou wegdrukken. Het sidderende schuldgevoel dat hij mogelijk bij bestuurders en de publieke opinie teweeg zou brengen.
Toch is zijn actie niet alleen verwerpelijk maar ook contraproductief. Het leidde met een egocentrische bocht de aandacht af van al die demonstrerende kinderen, hier geboren of in Nederland ingeburgerd, die het recht op een verblijfsvergunning meer dan verdienen. Maar vooral, het schept met bedenkelijke drukmiddelen een klimaat van chantage dat indirect alle andere uitgeprocedeerde demonstranten besmeurt en de heersende positieve stemming vertroebelt. Kavousi en zijn Nederlandse vrouw, die hem ongetwijfeld bij zijn zelfverminking zal hebben geholpen, hadden beter moeten weten. Onder andere dat Nederland, hoe gevoelig het land ook momenteel kan zijn, deze cultuur van geënsceneerde gruwelijkheden en emotionele chantage niet kan pruimen. Een kwestie van identiteit. Hopelijk heeft Kavousi het voor zichzelf en zijn lotgenoten niet definitief verpest maar een lange weg heeft hij zeker te gaan om deze samenleving op haar juiste waarde te schatten.